Dedesinin 1940 yılında kullandığı ve kantarın yanında bulunan mührü gururla gösteriyor.
ERT Komotini radyosundan Maria Nikolau’ya konuşan Gümülcine’nin (Komotini) son urgancısı Hüseyin Halil İbram küçük yaştan beri bu işi yaptığını anlatıyor.
“Ellerimizle çalışıyorduk, yetiştirebilmek için eve de iş aldığımız günler oluyordu. Şimdi ise iş yok” diyen urgan, ip, halat ustası “Gem, yular hatta torba bile yapıyorduk. Fabrikalar öyle torba çıkarmıyordu, sipariş üzerine mavi veya kırmızıya da boyuyorduk” diye eski günleri yad ediyor.
Babası Hüseyin ve dedesi Halilibrahim’in yanında bu mesleği öğrendiğini anlatan Gümülcineli urgancı “Ben bu işte üçüncü kuşağım ve şimdi görevi oğluma teslim ediyorum. 10 yıl öncesine kadar talep vardı, ancak ondan sonra düşüş yaşadı. Daha çok çiftçi ve hayvancılarla çalışıyorduk” diyor.
Eskiden Gümülcine’de aynı mesleği 4-5 kişinin yaptığını anlatan Hüseyin Halil İbram Azınlıkça’nın aktardığına göre “Şimdi artık çiftçiler buğday için bile torba almıyor, plastiği tercih ediyorlar. Eski yıllar güzeldi, şimdi herşey durdu” ifadelerini kullanıyor.
Azınlıkça'yı Google Haberlerde takip et
Azınlıkça'yı Facebook'ta takip et
Azınlıkça'yı Twitter'da takip et
