Σαμπρή Κιοσέ από Κύμη: «Η νεολαία κάνει δύο το πολύ τρία παιδιά, εμείς κάναμε τέσσερα, πέντε, έξι»

Από την ορεινή Κύμη, ο κύριος Σαμπρή Κιοσέ. Γεωργός, κτηνοτρόφος στο χωριό που κάποτε το αποκαλούσαν το «χωριό των πολυτέκνων», λόγω των πολλών παιδιών, τα τελευταία χρόνια πολλά έχουν αλλάξει, το ίδιο και ο αριθμός των παιδιών.

«Η νεολαία κάνει δύο το πολύ τρία, εμείς παλιότερα τέσσερα, πέντε,έξι. » δηλώνει και γελά. Ορεσίβιος που αντέχει στα δύσκολα ο κύριος Σαμπρή παρατηρεί με πίκρα τους νέους του χωριού του να εγκαταλείπουν τον τόπο και να αναζητούν καλύτερη τύχη μεταναστέυοντας στο εξωτερικό.

«Οι περισσότεροι βρίσκονται στην Ολλανδία» λέει κι απορεί πώς γίνεται κι εκεί έχουν θερμοκήπια, ενώ η Ελλάδα, με τόσο ήλιο, δεν κατάφερε να δημιουργήσει τα δικά της; «Για να μένουν τα παιδιά εδώ.» λέει και λυπάται που στην Κύμη δεν επιλέγουν πια οι νέοι να συνεχίσουν τη ζωή τους. «Όσοι φέρνουν χρήματα, παίρνουν σπίτι στα Άμφια, εγκαταλείπουν την Κύμη. Επιλέγουν να ζήσουν στα πεδινά, πιο κοντά στην πόλη.»

Η Κύμη χρόνο το χρόνο αδειάζει. Από τις εκατό οικογένειες πριν μερικά χρόνια, έμειναν τώρα εξήντα. «Έχουμε μείνει λίγοι.» λέει γνωρίζοντας την αιτία. “Αν δεν βρίσκουν δουλειά στον τόπο τους, πώς να μείνουν;” Αναρωτιέται ο κύριος Σαμπρή Κιοσέ και σημειώνει πως λίγα αφήνει πια η ενασχόληση με την κτηνοτροφία και τον καπνό. Μετά από πέντε χρόνια, αν συνεχιστεί αυτή η μετανάστευση, πιστεύω ότι θα κλείσει και το σχολείο. Τώρα υπάρχουν 20-25 παιδιά, αργότερα όμως; Πριν μερικά χρόνια το ίδιο σχολείο φιλοξενούσε 35 και 40 μαθητές.

Η ζωή είναι δύσκολη στην ορεινή Κύμη για τους λίγους και δυνατούς που μπορούν να αντέχουν. Που αγαπούν τον τόπο τους και δεν θέλουν να τον εγκαταλείψουν. Το έδαφος όλο πέτρες, η καλλιέργεια της μικρής γης γίνεται ακόμη με τα ζώα. «Όλα γίνονται με το χέρι. Οργώνουμε τη γη μας με τα ζώα.» σημειώνει ο έμπειρος παραγωγός προβληματισμένος και από τη μείωση της εξισωτικής αποζημίωσης που δίνεται για το ζωικό κεφάλαιο. «Τον αγαπάτε,όμως, τον τόπο σας» του λέμε και χαμογελά. «Είναι ο τόπος μου» απαντά και παίρνει ξανά το δρόμο για να τον συναντήσει.

ΕΡΑ Κομοτηνής – Μαρία Νικολάου