Στο χωράφι από τις τρεις τα ξημερώματα ο κος Σερήφ Τουρκάϊ.
«Μέχρι τώρα πάμε καλά. Από εδώ και πέρα δεν ξέρουμε τι θα συμβεί γιατί κάτω από τον ουρανό είμαστε όλοι» λέει ξαφνιασμένος από την επίσκεψή μας στο χωράφι του. Μια ζωή καπνοκαλλιεργητής την μυρωδιά του καπνού την κουβαλάει πάνω του όπως λέει. Γνωρίζει καλά τις ανάγκες των φυτών και την φροντίδα που χρειάζονται. «Με τον καιρό όλα είναι πιθανά να συμβούν» δηλώνει ζώντας κι εκείνος, όπως και οι υπόλοιποι καπνοκαλλιεργητές με το φόβο της χαλαζόπτωσης.
Από τις τρεις τα ξημερώματα με το φακό στο χέρι μέχρι να βγει ο ήλιος κι ύστερα μέχρι τις δέκα και τις έντεκα που η ζέστη γίνεται ανυπόφορη για να πάρουν το δρόμο της επιστροφής προς το σπίτι με τον «σπασμένο» καπνό, έτοιμο για κρέμασμα. Λίγες ώρες ξεκούρασης και το απόγευμα πάλι στο χωράφι για «σπάσιμο». «Τώρα δεν χρειάζεται να περνάμε ένα –ένα τα φύλλα καπνού με το βελόνι, χάρη στην μηχανή. Το πέρασμα στην κλωστή γίνεται εύκολα και γρήγορα» δηλώνει ο κος Σερήφ και πιάνει στα χέρια του την παραγωγή.
Για τρεις και πλέον μήνες θα βρίσκεται στο ίδιο χωράφι των δέκα στρεμμάτων. Έτσι, κυλά το καλοκαίρι για εκείνον και τη γυναίκα του. «Δύσκολη δουλειά;» τον ρωτάμε για να σπεύσει να απαντήσει «δύσκολη, αλλά μόνο αυτή αν πάει καλά αφήνει ένα μικρό κέρδος. Όλες οι άλλες παραγωγές δεν αφήνουν σχεδόν τίποτα.» Ο φακός σβήνει, ο ήλιος έχει για τα καλά βγει και το «σπάσιμο» συνεχίζεται για το ζευγάρι των καπνοκαλλιεργητών από τον Ίασμο της Ροδόπης. «Αν προσπαθείς, κάτι κάνεις» δηλώνει και σπεύδει να συνεχίσει το «σπάσιμο». Τα χέρια τα δικά του και της γυναίκας του μαρτυρούν τις ατέλειωτες ώρες δουλειάς που έχουν προηγηθεί. Στα διπλανά χωράφια δεκάδες καλλιεργητές συνεχίζουν αδιάκοπα την προσπάθεια τους, η καπνοκαλλιέργεια απαιτεί προσήλωση στον στόχο, που δεν είναι άλλος από το «σπάσιμο» των φύλλων και την συλλογή τους.
Μαρία Νικολάου – ΕΡΤ Κομοτηνής
Azınlıkça'yı Google Haberlerde takip et
Azınlıkça'yı Facebook'ta takip et
Azınlıkça'yı Twitter'da takip et
