Οι Περιπέτειες του Xαφούζ No 1: Το Πατριαρχείο, η εστία του κακού

Ο κ. Xαφούζ, πήρε την πένα του και άρχισε να γράφει το εβδομαδιαίο άρθρο του για το περιοδικό «Ιρτιντάτ», που αν και σημαίνει στην τουρκική «αποστασία από το Ισλάμ», αυτός νόμιζε πως πρόκειται για μια «ιερή» λέξη.

Νωρίτερα όμως ο ίδιος είχε πάρει δυο χάπια, που χορηγούνται μόνο με κόκκινη συνταγή. Ήταν φύσει  αδύνατον να γράφει εκείνα τα περίφημα άρθρα του αν δεν «έφτιαχνε κεφάλι». Ο καημένος δεν μπορούσε να πιει και αλκοόλ, διότι αυτό απαγορευόταν από το  Ισλάμ. Αν και καμιά φορά  περνούσε από το μυαλό του «εάν τελικά έπινα κανένα δυο ποτηράκια ούζο, μήπως έγραφα πιο καλύτερα άρθρα;» αλλά αμέσως  μετανοούσε για τη σκέψη του αυτή.

Γύρισε και πάλι στα χαρτιά που είχε μπροστά του. Δεν του άρεσε καθόλου μα καθόλου να γράφει στον υπολογιστή. Διότι όλα αυτά ήταν «εφευρέσεις των γκιαούρηδων» και φοβόταν μην τον επηρέαζαν αρνητικά. Όσο για το περιεχόμενο του άρθρου του, παρόλο που είχε γράψει πολλά παρόμοια άρθρα με το ίδιο θέμα, αυτή την εβδομάδα όμως ο τίτλος ήταν βαρύς: «Η εστία του κακού που θα φέρει το τέλος του κόσμου: Το Πατριαρχείο».

Δεν μπορούσε όμως με τίποτα να ξεκινήσει να γράφει διότι δεν είχε «φτιαχτεί» ακόμη με τα χάπια που είχε πάρει. Για τον λόγο αυτό αποφάσισε να πάρει ακόμη ένα και αμέσως άρχισαν να ρέουν μια μετά την άλλη οι λέξεις από την «πένα» του: «Η κύρια εστία του κακού, η μητέρα όλων των κακών, ο  ιδρυτής του σιονισμού, ο μεγαλύτερος υπηρέτης του σατανά, ο κύριος εχθρός των Τούρκων της Δυτικής Θράκης, η αιτία του κακού είναι το Πατριαρχείο, ενταααάξει;!» Μπορεί να μην έβγαινε κανένα νόημα από αυτά που έγραφε, και ούτε ο ίδιος καταλάβαινε ακριβώς τι έγραφε, αλλά αυτό στην ουσία δεν είχε σημασία μιας και είχε χρησιμοποιήσει όλες τις μαγικές λέξεις. Αυτό άλλωστε δεν ήταν το πιο σημαντικό από όλα; Το αφεντικό του θα ξετρελαινόταν και πάλι με το άρθρο του και όταν σκέφθηκε «τα λεφτουδάκια να έρχονται»  έφτιαξε για τα καλά η διάθεση του.

Όταν είχε φτάσει πλέον στην τελευταία παράγραφο τα χάπια είχαν δείξει πλήρως την επίδραση τους και ο Χαφούζ πλέον έγραφε με κλειστά του τα μάτια: «Το Πατριαρχείο πρέπει να κλείσει άμεσα! Διαφορετικά θα ήταν πολύ αργά όταν θα εφάρμοζαν τα μυστικά σχέδια τους που αποσκοπούσαν την καταστροφή του κόσμου!». Σταμάτησε για λίγο και σκέφτηκε «Ρε μήπως υπερβάλλω πολύ;» αλλά μετάνιωσε αμέσως λέγοντας «όχι και λίγα έγραψα». Όμως έπρεπε να αφήσει και κάτι για την επόμενη εβδομάδα. Για αυτό έβαλε τελεία σε εκείνο το σημείο στο άρθρο του.

Ο κ. Χαφούζ ήταν πολύ χαρούμενος όταν πήρε στα χέρια του την έντυπη μορφή του περιοδικού, που είχε δημοσιεύσει το άρθρο του. Θαύμασε τον εαυτό του όταν διάβασε το άρθρο του με κεφάλι νηφάλιο. Και γέλασε πονηρά σκεπτόμενος «ευτυχώς δεν ξέρουν πως γράφω αυτά τα άρθρα, ούτε το μυστικό μου ξέρουν».

Μετά από κάποιες ώρες πήγε μπροστά στη τηλεόραση για να δει τις ειδήσεις. Μπορεί να φοβόταν από τους υπολογιστές, αλλά σύμφωνα με ιερονομικές ρήτρες που είχε πάρει από μεγάλους χοτζάδες ήξερε ότι δεν υπήρχε κανένα από (θεολογικής πλευράς) πρόβλημα να παρακολουθεί τηλεόραση. Όταν όμως άκουσε τον δημοσιογράφο που μετέδιδε την έκτακτη είδηση της τελευταίας στιγμής, χλόμιασε. Ο τίτλος της είδησης ήταν «επιστολή στήριξης από τον Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως προς την Τουρκία για την επιχείρηση Αφρίν». Ξαφνικά άρχισαν να τρέμουν τα πόδια του. «Μάλλον το παράκανα αυτή τη φορά» σκέφτηκε και έβρισε «… τα χάπια μου μέσα». Ναι, ναι μη κοιτάτε που το παίζει τον θρησκευόμενο, όταν είναι μόνος του βρίζει ελεύθερα. Ούτως ή άλλως κάθε βράδι κάνει μετάνοιες και ζητάει την συγχώρεση των αμαρτιών του.

Πήρε κατευθείαν το τηλέφωνο στα χέρια του και κάλεσε το αφεντικό του. «Στο όνομα του Αλλάχ, εγώ δεν εννοούσα αυτά που έγγραφα, ο Παναγιώτατος Πατριάρχης είναι πολύ  καλός…» πριν προλάβει να πει και άλλα το αφεντικό του τον διέκοψε: «Μην αγχώνεσαι βρε, την επόμενη εβδομάδα βάλε λίγο νερό στο κρασί σου, πες δυο τρεις καλές κουβέντες για τον Πατριάρχη, και μετά τη μεθεπόμενη συνέχισε και πάλι να τον ρίχνεις. Αφού ξέρεις ρε Xαφούζ μου και εγώ συμφωνώ με αυτά που λες αλλά πρόσεχε αυτό το διάστημα λίγο, μην κάνουμε να θυμώσει το Μεγάλο Αφεντικό. Λοιπόν μην ξεχάσεις να γράψεις καλά πράγματα την επόμενη εβδομάδα. Α, και μην ξεχνάς ότι μόνο εγώ ξέρω το μυστικό σου έτσι. Μη με αναγκάσεις να το αποκαλύψω, εντάξει;».

Μετά από αυτά που τον είπε το αφεντικό του, ηρέμησε ο δικός μας ο Xαφούζ. Σκέφτηκε από τώρα τον τίτλο της επόμενης εβδομάδας «ο μεγαλύτερος υποστηρικτής της Τουρκίας: ο Αξιολάτρευτος Πατριάρχης».

Έπεται η συνέχεια.

Υ.Γ.: Οποιαδήποτε σχέση με την πραγματικότητα είναι συμπτωματική