Rüzgar türbini şirketleri Rodop iline kârlarının ‘kırıntılarını’ bırakıyor

Batı Trakya’da özellikle Kozlukebir (Arriana) Belediyesi’nin dağlarında rüzgar çiftliklerini dolduran rüzgar türbini şirketlerinin, Rodop yerel yönetimlerine katkısı önemli, ancak şirketlerin devasa cirolarıyla karşılaştırıldığında küçük.

Mevcut mevzuata göre, yerel projeler için şirketlere tüketiciler için yüzde 1 ve Belediyeler için yüzde 1,7 oranında özel bir vergi uygulanmakta.

Bunlar, yerli tüketicilerin elektrik faturasını düşürmek için rüzgar türbinlerine yapılan ödemelerden otomatik olarak kesilen ve proje cirosunun yüzde 1’ine tekabül eden tutarlar.

Çevre ve Enerji Bakanlığı’nın yakın tarihli bir kararıyla, tüketicilerin 2020 yılında Yenilenebilir Enerji Kaynakları (YEK) üretimi için topluluk başına alacağı miktarlar kamuoyuna açıklandı.

Buna göre Belediyeler yerel projeler için kendilerine atfedilen miktarların maksimum kısmını ve proje cirosunun yüze 1,7’sine eşit olanı tahsis edecek.

Yunanistan Rüzgar Enerjisi Bilimsel Birliği’ne göre ‘Yunanistan’da rüzgar parklarının faaliyet gösterdiği bölgelerde (Yerel ve Belediye Toplulukları) ikamet eden ev elektriği tüketicilerine yüzde 1 ücretin dağıtılması çok yardımcı oldu.’

Bu miktar, 2020 için toplam miktar 28,8 milyon evro. Bunun: 10,7 milyon evrosu tüketici faturalarını azaltmak için, 18,1 milyon evro ise Belediyeler tarafından gerçekleştirilecek yerel projeler için kullanılıyor. Bu miktarın yüzde 82’si, yani toplam 23,5 milyon evro, rüzgar santrallerinden geliyor.

Ülke çapındaki en yüksek oranlar arasında 496 bin evro alan Kozlukebir Belediyesi bulunmakta, bunun 200 bin evrosu Mehrikoz (Kehros) bölgesine, 172 bin evrosu Hemetli (Organi) bölgesine, 33 bin evrosu Kardere (Drimi) bölgesine, 43 evrosu Durhasanlar (Neda) bölgesine, 45 bin evrosu ise Payamlar (Plagia) bölgesine gidiyor.

Gümülcine (Komotini) Belediyesi’nde Küçükköy’e (Kosmio) 75 bin evro, Maroneia- Şapçı (Sapes) Belediyesi’nde Baldıran’ (Nea Santa) 60 bin evro, Yassıköy (İasmos) Belediyesi’nde Ortacı’ya (Amvrosia) ise 19 bin evro veriliyor.

Komşu Evros’ta (Meriç), Dedeağaç (Alexandroupoli) Belediyesi 333 bin evro alıyor ve aslan payı (233 bin evro) Esimi’ye gidiyor.

Yukarıdaki miktarlar, özellikle de yerel ekonomileri rüzgar parkları tarafından gerçekten desteklenen ve bölge sakinlerinin faturalarından kurtulan küçük topluluklar söz konusu olduğunda, hiç de göz ardı edilemez. Bu nedenle, çoğu durumda, Yerel Yönetimler yerleştirmelerini olumlu bir şekilde tavsiye etmektedir.

Ancak bu Belediyelerin vatandaşlara yüzde 100 kâr getiren büyük enerji özerkliği projelerini sunamamalarına da neden oluyor.

Örneğin Gümülcine Belediyesi’nin birkaç hafta önce DEDDIE’ye şehrin dışında sokak aydınlatması ihtiyaçlarını karşılayacak iki büyük fotovoltaik park kurmak ve işletmek için bir lisans almak üzere eksiksiz bir dosya sunmuş olması durumu.

Enerji krizi göz önüne alındığında, böyle bir projenin tüm etütleri bir an önce yapılmalı, ancak ülkemizdeki büyük enerji projeleri için lisansların ağırlıklı olarak alanında dev şirketler tarafından alındığı görülüyor. Dolayısıyla Belediyeler özerk projelerini yürürlüğe sokamıyor.