Τα πέντε σενάρια για την Ελλάδα:
«1ο σενάριο: Γρήγορη λύση (τις επόμενες ημέρες)
Η κυβέρνηση της Ελλάδας λέγεται ότι προσπαθεί να έρθει σε συμφωνία με τους δανειστές, προχωρώντας στη λήψη μέτρων που θα πρέπει σε μεγάλο βαθμό να ικανοποιούν τους πιστωτές, και μάλιστα με έναν τρόπο που θα πείθει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα. Υπάρχει μια συνάντηση-κλειδί στο ΔΝΤ στις 6 Φεβρουαρίου: αν τα μέτρα γίνουν αποδεκτά, τότε λογικά θα ανοίξει ο δρόμος για επιτυχή ολοκλήρωση της αξιολόγησης στο Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου. Αυτό, κατά την άποψή μας, θα θέσει επίσης τις βάσεις για να αποσαφηνιστούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους (μετά το 2018). Και από και και πέρα, οι εκθέσεις βιωσιμότητας του χρέους του ΔΝΤ αλλά και της ΕΚΤ θα πρέπει να ενισχύσουν τη θέση της Ελλάδας και θα επιτρέψουν στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να συμπεριλάβει τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης
2ο σενάριο: “Θέλουμε περισσότερο χρόνο” (Μάρτιος-Απρίλιος)
Υπάρχει μια θεμελιώδης τριπλή διαφωνία ανάμεσα στο ΔΝΤ, τους Ευρωπαίους δανειστές και την ελληνική κυβέρνηση. Οι Έλληνες θέλουν λιγότερες μεταρρυθμίσεις, μεγαλύτερη ελάφρυνση χρέους και θα προτιμούσαν ένα μικρότερο στόχο για το πρωτογενές έλλειμμα. Το ΔΝΤ θα ήθελε περισσότερες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους από τους Ευρωπαίους πιστωτές και χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα. Τέλος, οι Ευρωπαίοι είναι σχετικά “αδιάφοροι” όσον αφορά τις μεταρρυθμίσεις, θέλουν -ιδεατά- τη μικρότερη δυνατή ελάφρυνση χρέους και προτιμούν υψηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα για να καλύψουν το κενό της βιωσιμότητας του χρέους. Δεν είναι ξεκάθαρο αν αυτές οι διαφορές μπορούν να επιλυθούν, χωρίς κόπο, σε σύντομο χρονικό διάστημα – ίσως χρειαστούν επιπλέον διαπραγματεύσεις. Ετσι, η απόφαση μπορεί τελικά να μεταφερθεί τον επόμενο μήνα ή τον Απρίλιο, το αργότερο, αν οι διαφωνίες δεν είναι πολύ έντονες.
3ο σενάριο: Μικροπολιτική (Ιούλιος)
Αυτό το σενάριο προβλέπει την επανάληψη όσων συνέβησαν 2015, όταν η αντιπαράθεση ώθησε στα όρια την ελληνική πλευρά, με την ελπίδα να πάρει την καλύτερη δυνατή συμφωνία. Κατά την άποψή μας, αυτή η στρατηγική δεν λειτούργησε για την Ελλάδα και δημιούργησε αβεβαιότητα και μια άλλη χρονιά ύφεσης εκείνο το έτος. Ετσι, είναι δύσκολο να επαναληφθεί αυτή η στρατηγική εσκεμμένα, αλλά θα μπορούσε να επαναληφθεί εν τη απουσία μιας συμφωνίας όπως προβλέπουν τα σενάρια 1 και 2 και στο πλαίσιο των εκλογών στην υπόλοιπη Ευρώπη, που αποσπούν την προσοχή από το ελληνικό ζήτημα.
4ο σενάριο: Πρόωρες εκλογές (πριν από το καλοκαίρι)
Οι πρόωρες εκλογές δεν μπορούν να αποκλειστούν, εφόσον δεν υπάρξει μια ικανοποιητική συμφωνία τους επόμενους δύο-τρεις μήνες. Είναι πιθανό ότι οι περισσότεροι βουλευτές διαφωνούν με αυτή την προοπτική, καθώς ενδεχόμενες πρόωρες κάλπες μπορεί να στοιχίσουν τη θέση τους στο Κοινοβούλιο: οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν μια ισχυρή προτίμηση στην κεντροδεξιά παράταξη (Νέα Δημοκρατία). Οπως και να ‘χει, οι εκλογές θα ήταν ένας τρόπος για να εδραιωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντισυστημικό κόμμα, με στόχο και ελπίδα να επιστρέψει στην κυβέρνηση σε ένα (όχι πολύ) μεταγενέστερο στάδιο. Από την άποψη της αγοράς, οι πρόωρες εκλογές θα ήταν ξεκάθαρα αρνητικές, βραχυπρόθεσμα, αλλά εκτιμούμε ότι η πιθανή νίκη της Κεντροδεξιάς θα εθεωρείτο μάλλον θετική έκβαση μεσοπρόθεσμα.
5ο σενάριο: Grexit; Οχι πάλι!
Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Ξυδάκης, δήλωσε ότι μια συζήτηση σχετικά με τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρώ δεν θα πρέπει να είναι ταμπού, επαναφέροντας έτσι τη συζήτηση της εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ. Εχουμε μιλήσει για το θέμα αυτό στο παρελθόν και πιστεύουμε ότι δεν θα είχε νόημα για την Ελλάδα να φύγει από το ευρώ – ουσιαστικά, είναι ήδη επιζήμιο για τη χώρα να συζητείται κάτι τέτοιο. Η αντίδραση ήταν έντονη στις δηλώσεις Ξυδάκη και ξεκάθαρα δεν τις υποστηρίζει κανείς στη Βουλή, αλλά ούτε και στην υπόλοιπη χώρα.
Azınlıkça'yı Google Haberlerde takip et
Azınlıkça'yı Facebook'ta takip et
Azınlıkça'yı Twitter'da takip et