Αντιμέτωπο με λεκτική και σωματική βία το προσωπικό του Νοσοκομείου Κομοτηνής

Κάθε μέρα στη «μάχη» της εφημερίας η προϊσταμένη του τμήματος επειγόντων περιστατικών του Νοσοκομείου Κομοτηνής, Σοφία Παπαναστασίου μαζί με γιατρούς, νοσηλευτές, τραυματιοφορείς, οδηγούς, δίνουν το δικό τους αγώνα για να διαφυλάξουν …τη ζωή μας.

Ζουν με την ανθρώπινη αγωνία, αν θα υπάρξει κάποιο μοιραίο περιστατικό που θα περάσει από τα χέρια τους, συγκρούονται όμως αναπόφευκτα με την ανθρώπινη αγωνία συγγενών και φίλων ασθενών, που πολλές φορές πάνω στον πανικό χάνουν την ψυχραιμία τους.

Δεκέμβριος 2016: Δυο περιστατικά σωματικής βίας

«Το προσωπικό δίνει τον δικό του αγώνα, καθημερινά, γιατί η ροή ασθενών είναι ανεξέλεγκτη. Όλα τα προβλήματα που υπάρχουν στην κοινότητά μας, δηλαδή λοιμώδη νοσήματα, επιδημίες, ατυχήματα, όλα άπτονται άμεσα του αιτήματος για υπηρεσίες στα επείγοντα περιστατικά», μας εξηγεί η κα. Παπαναστασίου, η οποία παράλληλα αναδεικνύει ότι «το προσωπικό, όπως και στα περισσότερα νοσοκομεία της χώρας, είναι δυστυχώς απροστάτευτο.

Οι υπηρεσίες ασφάλειας και φύλαξης των νοσοκομείων είναι τέτοιες, που δε μπορούν να βρίσκονται πάντα σε όλα τα περιστατικά, γιατί η ροή των ασθενών είναι συνεχής».

Από μια η ροή ασθενών, ακόμη και μη επειγόντων περιστατικών, είναι συνεχής, από την άλλη οι γιατροί δεν είναι πολυάριθμοι, και κάπου εκεί ο ανθρώπινος παράγοντας οδηγεί αναπόφευκτα σε συγκρούσεις. «Είναι φυσικό, όταν κάποιος έχει το δικό του άνθρωπο σε επείγουσα κατάσταση, να επιδεικνύει -ανάλογα με τον χαρακτήρα του- επιθετική συμπεριφορά, συνήθως προς το προσωπικό», συνεχίζει με νηφάλια σκέψη η γιατρός. «Τα περιστατικά που συμβαίνουν είναι καθημερινά, αναφέρονται στη διοίκηση και έχουν γίνει σχετικές μελέτες. Η λεκτική και η σωματική βία που υφίσταται το προσωπικό μας στα επείγοντα είναι κάτι γνωστό. Οι συνθήκες τα τελευταία χρόνια δεν έχουν βελτιωθεί, γιατί ο κόσμος που προσφεύγει στα επείγοντα είναι περισσότερος, ενώ οι γιατροί και το προσωπικό έχουν λιγοστέψει πάρα πολύ. Λεκτική βία δεχόμαστε καθημερινά, ενώ τον προηγούμενο μήνα έγιναν τουλάχιστον δύο σοβαρά περιστατικά σωματικής βλάβης».

Οι περισσότερες περιπτώσεις δεν έχουν συνέχεια, γιατί ο εφημερεύων γιατρός δεν θέλει να μπλέκει με δικαστήρια, απλώς κάνει την εφημερία του.

Στα επείγοντα, όχι όμως για επείγοντα

Επίσης ένα σημαντικό πρόβλημα που εντοπίζεται στα επείγοντα είναι ότι ο κόσμος προσφεύγει σε αυτά με την πρώτη δυσκολία, χωρίς κάθε φορά να αντιμετωπίζει άμεσο και σοβαρό κίνδυνο. «Ένα σεβαστό ποσοστό των ανθρώπων που προσέρχονται στα επείγοντα, δεν έχουν ακριβώς την κατηγοριοποίηση των επειγόντων περιστατικών. Είναι περιστατικά, δηλαδή, για τα οποία, σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου, θα μπορούσαν να περιμένουν μέχρι και τέσσερις ώρες στην αναμονή», αναγνωρίζει η κα. Παπαναστασίου.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο αριθμός των ασθενών στα επείγοντα να αυξάνεται και, άρα, εκεί να δημιουργούνται επεισόδια. – xronos.gr