Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΟΥΦΤΗΔΩΝ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ

Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ
ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΟΥΦΤΗΔΩΝ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ

ΓΙΩΡΓΟΣ Α. ΔΟΥΔΟΣ
ΝΟΜΙΚΟΣ
g_doudos@yahoo.com

Στις 4 Ιανουαρίου, η ηλεκτρονική πύλη ειδήσεων tvxs.gr, πρόβαλλε ένα δημοσίευμα με τον προκλητικό, κατά τη γνώμη μου, τίτλο: «Η κυβέρνηση ‘τελειώνει’ τον Μουφτή Ξάνθης». Τα όσα αναφέρονται στο παραπάνω δημοσίευμα και όσα έχουν διαρρεύσει ήδη, αποτέλεσαν την αφορμή γι’ αυτό το σημείωμα.

Κατ’ αρχήν είναι αρμοδιότητα της κυβέρνησης της χώρας να διορίζει, να παύει και να αντικαθιστά ανώτερους δημοσίους υπαλλήλους, ιδίως όταν υπηρετούν σε ευαίσθητες στρατηγικές θέσεις. Το λέω αυτό, διότι οι Μουφτήδες στη Θράκη, σύμφωνα με τη νομοθεσία που ισχύει, είναι ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι.

Προσωπικά, με επιστημονικό άρθρο μου, που δημοσιεύθηκε στην διεθνή ιστοσελίδα academia.edu με τίτλο, «η ελληνική νομοθεσία για τις Μουφτείες και τους Μουφτήδες, στα πλαίσια του ευρωπαϊκού συστήματος προστασίας των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου», είχα διατυπώσει σοβαρές επιφυλάξεις ως προς την δημοσιοϋπαλληλική ιδιότητα των Μουφτήδων και ως προς τον χαρακτήρα των Μουφτειών ως κρατικών υπηρεσιών. Μάλιστα είχα εκφράσει την άποψη, ότι το νομικό καθεστώς που διέπει τις Μουφτείες του κράτους και τους Μουφτήδες, είναι αντίθετο, τόσο προς τις συνταγματικές διατάξεις που αναφέρονται στην θρησκευτική ελευθερία και στην αυτονομία των θρησκευτικών κοινοτήτων, όσο και προς διατάξεις αυξημένης ισχύος, που έχουν καταστεί στοιχεία της ελληνικής έννομης τάξης και πηγάζουν από διεθνείς συμβάσεις, που έχουν κυρωθεί από το ελληνικό κράτος.

Το άρθρο στο tvxs.gr, δεν παραλείπει να αναφέρει, ότι η θητεία του κ. Σινίκογλου ως Μουφτή Ξάνθης περατώνεται το 2021 και πολύ ορθά, κάνει αναφορά στις διατάξεις της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου της 24/12/1990, που κυρώθηκε με το νόμο 1920/1991 «περί Μουσουλμάνων θρησκευτικών λειτουργών» και ρυθμίζουν το θέμα της παύσης Μουφτή από τα καθήκοντά του. Ο παραπάνω νόμος αναφέρει τα εξής στο άρθρο 2: «Ο Μουφτής παύεται με προεδρικό διατάγματα, προκαλούμενο από τον Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων: α) σε περίπτωση αμετάκλητης καταδίκης του για κακούργημα ή πλημμέλημα από τα προβλεπόμενα στο άρθρο 22 του Υπαλληλικού Κώδικος (Π.Δ. 611/1977), β) σε περίπτωση στερήσεως των πολιτικών του δικαιωμάτων για οποιοδήποτε λόγο, γ)λόγω νόσου που κωλύει την άσκηση των καθηκόντων του, υπηρεσιακής ανεπάρκειας ή διαγωγής αναξιοπρεπούς ή ασυμβίβαστης προς τη θέση του και τα εκ του νόμου καθήκοντά του. 2-. Η συνδρομή των όρων της περίπτ. γ΄ της παρ. 1 του παρόντος άρθρου βεβαιώνεται με αιτιολογημένη απόφαση συμβουλίου, αποτελουμένου από έναν εφέτη Αθηνών ως πρόεδρο, έναν ανώτερο ή ανώτατο υπάλληλο του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και ένα Μουφτή ή Τοποτηρητή, ως μέλη, που ορίζονται με απόφαση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων…». Ο νόμος επιβάλλει στην κυβέρνηση, θα έλεγα «ασφυκτικά», να τηρήσει με «ευλάβεια» τη νομιμότητα, σε περίπτωση παύσης ενός Μουφτή.

Η Ελλάδα, ως χώρα με δημοκρατικό πολίτευμα, οφείλει να είναι απαρέγκλιτα κράτος δικαίου. Ούτε κομματικές ιδεοληψίες των πολιτικών δυνάμεων που είναι διαχειριστές της κρατικής εξουσίας, ούτε «εξουσιολάγνες» εμμονές κυβερνητικών στελεχών, ούτε η εμπερίστατη κατάσταση της χώρας λόγω κηδεμονίας της από τους θεσμούς, μπορεί να αποτελέσουν άλλοθι, για να υπάρξει, έστω και κατ’ ελάχιστον, παρέκκλιση στην πράξη, από τους κανόνες που καθορίζουν το περιεχόμενο της έννοιας του κράτους δικαίου.  

Εκείνο που θα ήθελα να επισημάνω, είναι η απόλυτης προτεραιότητας ανάγκη, να τηρηθεί στο έπακρο η νομιμότητα εκ μέρους της κυβέρνησης, στο θέμα της ανανέωσης προσώπων των Μουσουλμάνων θρησκευτικών λειτουργών, που θα κληθούν να ασκήσουν τα ευαίσθητα καθήκοντα του Μουφτή και προπαντός να μην γίνουν αλλαγές, που όχι μόνον αναγκαίες δεν κρίνονται, αλλά ίσως προκαλέσουν και αναταράξεις στους κόλπους της μουσουλμανικής θρησκευτικής κοινότητας. Διότι το μείζον θέμα ως προς την επιλογή των κατάλληλων προσώπων για τη θέση του Μουφτή, δεν είναι τόσο η επιστημονική κατάρτιση και οι τίτλοι σπουδών του υποψηφίου, ούτε η εκ μέρους του πρόθυμη διάθεση να είναι ευπειθής στις αποφάσεις των Αθηνών, αλλά το ήθος και η σοφία του, εναρμονισμένα με τους κανόνες του Ισλάμ και το αναμφισβήτητο κύρος του, πρώτιστα εντός της Μουσουλμανικής Μειονότητας της Θράκης, αλλά και ευρύτερα εντός των κόλπων της Διεθνούς Μουσουλμανικής Κοινότητας (Ούμμα).

©ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΔΟΣ
05/01/2017