Η 25χρονη Χουσεϊν Δεριά πήγε, είδε και γύρισε από την Γερμανία.
Εργαζόμενη τώρα σε ιδιωτική επιχείρηση café στην Κομοτηνή δηλώνει πως είναι δύσκολο για τους νέους της ηλικίας της, καθώς οι ευκαιρίες πια απουσιάζουν. «Δεν έχουμε πολλές ευκαιρίες. Οι γονείς μας ό,τι μπόρεσαν έκαναν, πρέπει να σταθούμε μόνοι μας στα πόδια μας.» Κι εκείνη στέκεται καθημερινά.
Από τις έξι το πρωί έως αργά το μεσημέρι στη δουλειά της. Αντιμέτωπη με την κούραση και τη ζέστη του καλοκαιριού. Η δουλειά απαιτεί ταχύτητα για την καλύτερη εξυπηρέτηση των πελατών, οπότε δεν μπορεί να σταθεί παρά ελάχιστα για τις απαραίτητες ανάσες. «Αυτή την περίοδο είχαμε τους μετανάστες από τη Γερμανία, αλλά και τους Τούρκους επισκέπτες με αποτέλεσμα η κίνηση να είναι αυξημένη. Τρέχουμε για το μεροκάματο.» δηλώνει κι αυτή τη φορά μιλά όχι μόνο για τον εαυτό της, αλλά και για τους συνομήλικους συναδέλφους της. «Δόξα το θεό είμαστε καλά. Παίρνουμε το βασικό μισθό, 600 περίπου ευρώ, 25 ευρώ στο 8ωρο. Μας καλύπτει και το ΙΚΑ, οπότε για την ώρα, που είμαστε μόνοι μας και δεν έχουμε δική μας οικογένεια και υποχρεώσεις, είμαστε καλά.» προσθέτει η Δεριά μην παραλείποντας να σημειώσει ότι σίγουρα θα ήθελε κάτι καλύτερο «Θέλω κάτι καλύτερο, καλύτερη δουλειά , καλύτερη εργασία να μπορώ προσφέρω στα παιδιά μου, όταν κάνω δική μου οικογένεια.»
Εργασία στο Ανόβερο
Εργάστηκε στο Ανόβερο της Γερμανίας, σε ένα ελληνικό εστιατόριο για 4 μήνες. «Ήταν άλλη η νοοτροπία που συνάντησα εκεί. Με δυσκόλεψε πολύ η μη γνώση της Γερμανικής γλώσσας. Αν δεν ξέρεις την γλώσσα είναι σαν να βλέπεις ένα σκοτάδι μπροστά σου. Θέλεις να μιλήσεις και δεν μπορείς.» Επέστρεψε για λίγο στην Ελλάδα και εξακολουθεί να είναι ακόμη εδώ. «Δεν μπορώ να φύγω από την Ελλάδα. Δεν υπάρχει σαν τη χώρα μας. Λέω 25 – 25 και μένω εδώ.» δηλώνει και επιστρέφει στα καθήκοντα της.
Μαρία Νικολάου – ΕΡΤ Κομοτηνής
Azınlıkça'yı Google Haberlerde takip et
Azınlıkça'yı Facebook'ta takip et
Azınlıkça'yı Twitter'da takip et
