Δύο ήχοι συντροφεύουν τον επισκέπτη στον πηγαιμό του για την Οργάνη, το θρόισμα του ανέμου και ο ήχος του νερού που κατεβαίνει ορμητικά από γνωστές και άγνωστες πηγές της περιοχής.
Η άνοιξη πρασίνισε τον ορεινό όγκο προμηνύοντας την έλευση του καλοκαιριού. Σε μικρής έκτασης χωράφια, κοντά στους ορμητικούς χείμαρρους, οι καπνοκαλλιεργητές προετοιμάζουν τα φυτά τους και το έδαφος που θα τα υποδεχτεί.
Ο Ισμαήλ Γιουσούφ, ο καφετζής του χωριού, είναι σχεδόν πάντα ο πρώτος που υποδέχεται ντόπιους και ξένους. Το καφενείο –ταχυδρομείο (εκεί αφήνεται η αλληλογραφία του χωριού) λειτουργεί από το 1961 έως σήμερα. «Καλλιεργητές της γης και κτηνοτρόφοι οι κάτοικοι, το μεσημέρι δεν θα βρεις κανέναν. Το πρωί μόνο, λίγο πριν φύγουν για τα χωράφια τους.» εξηγεί ερμηνεύοντας την απορία μας για τους άδειους δρόμους και την εικόνα ερημιάς που παρουσιάζει το χωριό σερβίροντας καφέ και νέα με την ίδια ταχύτητα. Οι μόνοι που είναι εύκαιροι να πούνε δυο –τρεις κουβέντες είναι οι υπάλληλοι των υπηρεσιών, όπως οι τέσσερις εργαζόμενοι στο πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι.» «Προσφέρουμε υπηρεσίες σε 120 ηλικιωμένους, κατοίκους της Οργάνης, αλλά και των γύρω δέκα οικισμών» δηλώνει η κα Δήμητρα Κουτίδου, νοσηλεύτρια του Προγράμματος. Ένα πρόγραμμα που υλοποιείται τα τελευταία 14 χρόνια προσφέροντας νοσηλευτική φροντίδα, αλλά και υπηρεσίες από τον οικογενειακό βοηθό και την κοινωνική λειτουργό που βοηθά σε ζητήματα που σχετίζονται με συντάξεις και οικογενειακά επιδόματα, αλλά και προσφέροντας ψυχολογική υποστήριξη. Άνθρωποι στην πλειοψηφία τους ηλικιωμένοι οι ωφελούμενοι, τους περιμένουν πώς και πως, ως δικούς τους ανθρώπους.
Λίγα μόλις μέτρα πιο εκεί το δημοτικό σχολείο. Ο κος Αρναούτ Μουσταφά, διευθυντής του Σχολείου, μας υποδέχεται στην αυλή. Σε λίγα λεπτά χτυπά το κουδούνι και οι φωνές των παιδιών ζωντανεύουν τον χώρο. Από την Άνω Βυρσίνη, ένα χωριό στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, ο ίδιος κατεβαίνει στην Οργάνη καθημερινά για να συνεργαστεί με τους τέσσερις συνάδελφους του και να στηρίξουν όλοι μαζί την μόρφωση των 36 παιδιών, τρία εκ των οποίων από τον οικισμό της Σμιγάδας. Κάθε μήνα, όπως λέει, επιδιώκει να γίνεται η συνάντηση των εκπαιδευτικών με τους γονείς με στόχο την σωστή στήριξη των μαθητών και τη συνέχιση της δουλειάς που γίνεται στο σχολείο και στο σπίτι.
Οι κάτοικοι που είχαν κατέβει στην πόλη για κάποια δουλειά σε τράπεζα ή στο νοσοκομείο ή για την προμήθεια των τροφίμων επιστρέφουν. Στέκονται για λίγο στο καφενείο του Ισμαήλ ή στο παρακείμενο παντοπωλείο, αγοράζουν κάτι για να δροσιστούν ή αφήνουν τις παραγγελίες που πήραν το πρωί φεύγοντας. Λίγο πριν φύγουμε, ακούμε την φωνή του Ιμάμη και το κάλεσμα της προσευχής. Λίγο έξω από το χωριό μια μικρή χελώνα επιχειρεί να διασχίσει το δρόμο. Ξαφνιάζεται στο άκουσμα του αυτοκινήτου, στέκεται και μαζεύεται στο καβούκι της. Όταν νιώσει και πάλι ασφαλής θα συνεχίσει το ταξίδι της…
ΕΡΤ Κομοτηνής – Μαρία Νικολάου
Azınlıkça'yı Google Haberlerde takip et
Azınlıkça'yı Facebook'ta takip et
Azınlıkça'yı Twitter'da takip et
